دوستی ها هستند که باقی می مانند. یک سنت قدیمی در آمریکای جنوبی هدیه دادن دستبند های دوستی است که تا حدودی در ایران نیز باب شده است که تاریخچه دستبند دوستی می نامند.
تاریخچه این دستبندهای رنگی زیبا برای اولین بار توسط سرخ پوست های آمریکای جنوبی و مرکزی ابداع شدند. براساس سنت شان، این دستبند را روی دست دوستشان که در آن زمان آرزویی دارد، گره می زدند. دستبند باید تا زمانی که پاره و خراب می شود، روی دست دوست بماند تا خود به خود پاره شود و بیفتد،درآن لحظه است که آرزوی او برآورده می شود.
این دستبندها برای اولین بار در دهه ۷۰ میلادی در آمریکا رواج یافتند و توسط هم دخترها و هم پسرها بافته می‌شدند. اگرچه امروزه در تمام جهان محبوبیت دارند. دستبند دوستی نوعی دستبند است که به عنوان نمادی برای دوستی از طرف شخصی به شخص دیگر داده می‌شود. این نوع از دستبند از انواع نخ کاموا یا قلاب‌دوزی بافته می‌شود. این دستبندها دارای طرح‌ها و شکل‌های گوناگونی هستند ولی قالبا از همان روش نیم‌گره بافته می‌شوند.
ریشه تکنیک بافت این نوع دستبندها از مکرومه بافی می آید و امروزه خلاقیت های فراوان با الگوها و طرح های بسیار متنوعی برای آن، در دنیا در حال تولید و استفاده عموم هست، ولی بیشتر در سبک و استایل بوهومین از این دستبند یا پابند ها به عنوان اکسسوری استفاده می شود و بیشترین استفاده را در بین طرفداران استایل بوهو دارد .
